"Hey bekle, adım Yoongi! Senin?" arkamdan bağırsa da otobüse yetişememişti. Bu sefer sırıtan ben olmuştum, kapı kapanmadan alay ettiğimi belli edercesine adımı söyledim. "Jimin." yüzünde oluşan küçük tebessüm ise kapı kapanmadan önce gördüğüm son şeydi.