lubię płakać w parkach √

Ludzie są zaledwie zbitkami naszych wyobrażeń, odczuć i przekonań. Może to właśnie dlatego nigdy nie potrafiłem zakochać się w drugim człowieku i czerpać z tego satysfakcję przez dłuższy czas. Osiąganie radości z obecności, zgodności i bliskości nigdy mnie nie zaspokajało. Nie potrafiłem pogodzić się obdarowywaniem miłością niecałkowicie realnego kłębu materii zamkniętego w ramach fizyczności zwykłego człowieka. Zawsze pragnąłem przy sobie drugiej nagiej duszy.

czerwiec - sierpień 2019