Ben yorgunum ne kadar uyusam da geçmeyen bir yorgunluğun içindeyim saçımı toplayamıyacak kadar yorgunum,kendimi koruyamıyacak kadar yorgunum. Sesim kısık mutlu olduğumu söyleyemeyecek kadar,dertlerimi anlatamayacak kadar sesim kısık, kendimi ifade edemeyecek kadar sesim kısık. İştahım yok, yemek yiyesim yok ama aç değilim ne kadar zorlarsam zorlayayım aç değilim ve yemek yiyemem. Bu benim dünyam ve hiç de kolay değil... Benim bir umudum yoktu olmadıda tâki o gelene kadar sıcak ve yumuşak kollarıyla beni tutana kadar. Ama her şey için çok geç...