Belki sıradan,platonik ama acı dolu bir aşktı.Ama farklıydı.Tüm aşklardan,tüm sevgilerden ve tüm bağlanışlardan...Karşılıksız sevmek daha bir başkaydı.Acı çekmek ayrı bir zevk veriyordu sanki.Bu duygu bambaşkaydı.Daha önce aşkı hiç tatmamış bir insan olarak aşkın bilinmeyen bu yüzünü görmek bana bir kaç beden bol gelmişti.Ama vazgeçememiştim.Beni sevmediğini bilerek istediği herşeyi yapmam,sınırlarımı aşmam ve asla kimseyi sokmadığım duvarlarımı yıkmamı bile yadırgamamıştım.Onun uğruna benliğimi bir kenara atmıştım.Aşk bu muydu?Hep toz pembe miydi hayat?Kesinlikle hayır.Aşk acısı denen bir şey vardı.Ve tüm duygulardan farklıydı bu.Yükü çok ağırdı.Nefreti,aşkı,sevgiyi ve kini bir arada bulunduruyordu.Sana çöldeki bir kartanesi gibi hissettiriyordu.Farklı olması cezbediyordu seni belkide.Ama hiç unutamayacağın bir gerçekti.Tam bir aptal gibi davranacaktın ta ki doyana kadar...