Artık ne umudum, ne sığınacağım biri kalmıştı. Hiçbir şeyim olmadan her şeyimi kaybetmişim gibi hissediyordum. Ama bu sefer ağlayıp sızlamayacaktım. Ayağa kalktım ve gözyaşlarımı sildim. Ben, Başak Demirkan. Artık kimseye ihtiyaç duymuyorum. Artık kimseden sevgi görmeye de ihtiyacım yok. Bu evden gidecek ve herkese ne kadar güçlü olduğumu göstereceğim. Çünkü bu benim hayatım ve annem dahil kimsenin hayatımı mahfetmesine izin veremem.