- Reads 11
- Votes 2
- Parts 2
Ongoing, First published Jun 19, 2019
İnsanın ne çok titriyor yazı yazan kalbi, mürekkebi ne çok bulaştırıyor zihnine , elleri ne çok şahit oluyor zifiri ölümlere seheri doğumlara ... Sonra da usul usul terk ediyor kaleminin kalbindeki yansımasını . Terk edilmişlik hissi ağır geliyor kalbe zihinle paylaşıyor yalnızlığını , zihin çöküyor geceye ; gece aydınlığından utanıyor ... Derinlere gömülü hisler silsilesi kendini hatırlatıyor ve işte başlıyor bilmem hangi gezegendeki kaçıncı yağmurlu yolculuk ... Ben o yağmurları dökmekten yorulan Sıradanlığa yakışmayan ölümü kucaklayan Insanlara yaşamama izin vermeleri için yalvaran Sıradan bir insanım. "Sen de mi ? Sen de mi kalbimi çıra zannettin , yakmalara doymadın . Sen de mi güvenimi kendin için yerle yeksan ettin ? Hani gözümün bebeğine huzursuzluk çökse acı dolsa fark ederdin ? Fark edemedin , acı göz bebeğimi geç canıma göz dikti ama sen fark edemedin ..." Yitirilmiş ruhun yaşayan satırları. Her türlü hakkı saklıdır .All Rights Reserved
Table of contents
Sign up to add MİHRİMAH (Zehir) to your library and receive updates
or
You may also like
You may also like
