EZRA

Kızın nefes nefese ondan kaçmak için panikle nafile çırpınışlarını izledi ve bu kez kollarından bir kafesin içine hapsetti onun korkuyla titreyen bedenini.

Egzotik bir kokusu vardı genç kızın. Baş döndürücü, hafif bir meltem gibi. Tatlı, ekşi, kadınsı ve günışığı gibi... Kollarında korkuyla titreyen nefes nefese bir sıcaklık.

Sonra Ezra bilinçli bir şekilde, bir sevgili gibi parmaklarını usulca sırtından beline doğru kaydırdı. Parmaklarının altındaki beden ürperdi. Ağır ağır kulaklarına ulaştı dudakları ve bu kez de kulağına doğru fısıldadı. Omurgasının üzerindeki parmakları durdu.

"Ve tam burası... Burasına uygulayacağım darbe ile hayatın boyunca hiç yaşamadığın bir acı yaşarsın. Hareket etmek istersin ama ne kollarını ne bacaklarını oynatabilirsin. Üstelik bu defa acıyı gün aydınlanana kadar çekmek zorunda kalırsın!"

Genç kızın yavaşça akan gözyaşlarının arasından sesli bir şekilde içini çektiğini duydu. Hıçkırıklarını bastıran birinin iç çekişleriydi bunlar.

Yavaşça tekrar doğruldu ve direk açık yeşil gözlerini genç kıza dikti.

"Şimdi söyle; sen kimsin ve seni peşimden kim gönderdi?"

***

Bir, iki, üç, dört,

Ve dost bildiklerin saklanacak köşelerde...

Beş, altı, yedi,

Gözlerin açılacak karanlığın sinesinde,

Sekiz, dokuz, on.

Arayacaksın kaybettiklerini, yalan ve gerçekleri, en çok da çocuksu hayalleri...

Önün, arkan, sağın, solun...

Bir dehlizin içinde!