"Ben vedaları sevmem albayım. Hiç gitmesin insanlar. Hele gelmemek üzere giderlerse, çok üzülürüm albayım, dayanamam. Gelmemek üzere gidenler çok sevdiklerim olur genelde. Bir de bir hikâye bırakır ki geride, noksanlığın daniskası içinde. Ölse, öldü dersin, ama ölmez onlar. Ölmesinler de. Ölürlerse bir kere daha üzülürüm. Çünkü koklayamazlar bir daha çiçek. Yazık olur." Gözlerimden akan yaşlar görmemi bulandırmıştı. Yusuf elimdeki kitabı alıp yanına koydu ve ellerimi tuttu." Söz"dedi "Söz veriyorum asla bırakmayacağım seni." Kafamı Yusuf'un omuzuna koydum. "Söz verme Yusuf Aktaş. Bir gün sende gidersin." Gözyaşlarım durmuştu. "Gitmem. Çünkü ben sana aşığım." Gülümsedim. "Sevme beni" dedim.