MERYEM

..ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ..
(...sonra da ona döndürüleceksiniz...)

"benim hikayem bir adamla başladı"

Meryem... Geçmişini unutan kanadı kırık bir güvercin.Cihangir... Bir ay kadar parlak ve heybetli. Fatıma... Pamuk elli narin bir çiçek...
Kanadı kırık güvercinin sığındığı bu ev ona bambaşka duyguları hissetiren bir limana dönüşüyor.
Ama geçmişim... Aslım kim? Hikayem neydi?

"Boş bir sokakla karşı karşıyayım. Boş! Etrafta koşuşturan, bağıran insanlar hariç boş! Martı sesleri kulağımı tırmalarken bile boş! Şu önümde mendilini almam için ısrar eden çocuğun gözleri bile boş!

İnsan göğüs kafesini duygularla dolduramayınca her detay boş geliyormuş.

Size kendimden bahsedeyim. Ben... Ben... Bir saniye. Ben...

Yutkunuyorum. Durun söyleyeceğim. Ben... Siyah saçlı, büyük gözlü kız. Ben...

BENİM KİM OLDUĞUMU SÖYLEYECEK BİRİ YOK MU?"