Hepsinin sessizliği ortaktı. Ve çığ gibi büyüdü bu. Bilerek yaptık bunu. Büyüsün diye cevapsız bıraktık bazı soruları Ve anlasınlar diye koruduk sessizliğimizi. Duvarlar ördük ve kaleler diktik sessizliğimizin önüne. Ve asla kendimizi anlatmaya çalışmadık kelimelerimizle. Çünkü kalpler ve ruhlar bir olunca, sesleri bir olanların konuşmasına çok da gerek kalmıyordu. -Sizleri, çamura bulanan anılar ile baş başa bırakıyorum. Sizinkilerin bulanmaması dileğiyle. Kaleme alınmaya başlandığı tarih: 30/07/2018 Yayınlanmaya başlandığı tarih: 25/06/2019 by T.Ö (in the same time P.V)All Rights Reserved