GEÇMİŞE ARALANAN PERDE

"Yeter" gelen sese doğru döndüğümde yeliz mutfağın camından çıkıp kapıya gelmişti. Ona en yakın olan ben ve kafama silahını dayayan Haşin'in adamı vardı. " Yeter gidin evimizden" . Kafama silah doğrultan adam Haşinden onay alınca yeliz'e doğru yönelmeye başladı. O sırada silahı tutan eline tekme attığımda silahı yere düşmüş bana bakıyordu. Hızla bana doğru gelince boynuna attığım tekmeyle yere serilmişti. Bu seferde diğer üç adamıda bana doğru gelmeye başladığında Baran'ın sesiyle durdular. "Durun hepiniz! ". Adamları da bende durmuş ona bakıyorduk. "Sizin törelerinizde kadına el kaldırmakta mı var BARAN ağa?" "Haddini bil!" "Bilmezsem ne olur Baran ağa?" Bana doğru gelmeye başlayınca Ömer nihayet araya girmeye karar vermişti. "Ben neyse ama ablama sakın yaklaşma bile!" Baran kafasını ömer'e çevirip devam etti. Sinirli hem de bayağı bir sınırlı halde. "Sen kardeşime yaklaştım ama..." Baran'ın sözünü kesen Haşin olmuştu. "Tamam yeter! madem bana karşı geldiler cezalarını çekecekler." Histerik bir şekilde gülüp Haşin'e doğru döndüm. " Sen hala onların öleceğini felan mı sanıyorsun?" "Yooo YASEMİN ben ölecekler demiyorum ben berdel diyorum. Madem ölmelerine göz yummuyorsun berdele göz yumacaksın." ...