Artık annem dediğim duygusuz varlıkla yaşadığım bu saray yavrusu olan evimi bırakmak zorundayım.Benim derdim para değil.Sevgi.Ama annem bunu anlayacak bir kişilik değil.
Son çarem BABAM.
Babamın yanına taşınıyorum.Bu cehennemden kurtuluyorum.
Benim için para sorun değil.Üvey kardeşim gibi özel lisede okumayacağım. Gideceğim okulda çok yakın bir arkadaşım var.
Son defa arkama bakıyorum ve dünyanın en güzel cümlesini söylüyorum.
"HOŞÇAKAL CEHENNEMİM!
MERHABA YENİ HAYATIM! "