PAGLINGON SA KAHAPON

Tirik na tirik ang araw at ako'y nakasulyap lang sa bintanang gawa sa kapis ng matandang bahay. Nagmamasid at nag aabang ng batang maaring makalaro. Dahil ako ang pinaka bata sa aming magpipinsan at halos lahat silang nasa edad labing lima pataas ang mga batang kapit bahay ang laging kalaro. Sila ang bumuhay ng aking pagiging bata. Alas kwatro na ng hapon nauubusan na ko ng pacncya sa pag aantay sa posibleng makaharutan at makahabulan. Naiinip na ko, tanging ang lola ko lng (nanay ng tatay ko) at matandang dalagang tyahin ko ang nasa bahay(kapatid ng tatay ko). Kung maari lamang na ayain ko ang lola kong mag moro moro pero di maari masyafo na syang matanda at baka di pa nagsisimula ang laro ay umiyak na ko sa sakit ng pingot nya. Di rin maari ang tyahin ko na pasumpong sumpong lang ang bait sa kayawan na kadalasan ay tinutuktukan ako ng tabo sa twing susundan ako sa banyo at makikitang sampid ng ihi. Sila ang mga kontrabida sa aking kamusmusan.