Elini sevdiğini alıp götüren toprakta gezdirdi genç kadın,
Sanki her dokunuşunda toprağa, onun kokusu yayılıyordu ve karışıyordu havaya,
Gözünde damlalar düşmek için izin bile almıyorlardı,
Artık göz yaşlarına hıçkırıklar da karışıtı,
Hep sessiz ağlardı oysaki,
Bu sessizliği bozulmuştu,
Haykırarak ağlamaya başladı şimdi de,
Bedenini taşıyamıyordu, çehresini kaldıramıyordu, ruhunu dik tutamıyordu,
Sonra aklına bir şey gelmiş gibi gözleri parladı genç kadının,
Mezar taşından destek alarak kendisini doğrulttu ama ruhu hala yerdeydi,
Dizlerinin üstüne çöktü,
Bir yandan toprağı okşarken bir yandan gülümsedi ve başını hafif yana yatırdı,
Göz yaşları mimiklerine tezat bir tabloydu,
Ve dudaklarından şu kelimeler döküldü,
"Üzülme sevgilim... Hep söz verdiğimiz gibi... Düşlerimde buluşuruz..."
O1.06- #68 yeniokul
Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak bilmediği bir mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur.
|Mahalle kurgusudur|
120625