45 parts Complete 17 yaşında olan Umut gerçek ailesine, evine alışabilecek mi?
Karşımda duran, gözlerimin karalığını aldığım adama çevirdim gözlerimi. Çok sert bakıyordu? Ben mi birşey yapmıştım bilmeden? Beni korkuttuğunu bilse böyle yapmaya devam eder miydi?
Sert bakışlarını biraz olsun yumuşatmadan " Umut değil mi?" dedi. Açıkçası adımı çok merak ettiğini zannetmiyorum öylesine sorduğu bir soruydu bu çünkü. Ağır ağır başımı sallayıp onu onayladım.
Pardon onu değil Araf Karahanlı'yı onayladım.
"Bak Umut açık konuşacağım, benim zaten 4 çocuğum var ve bir tane daha istemiyorum. Bir kız çocuğu fikri bana ölümden beter geliyor anlatabiliyorum değil mi?" dedi. Konuşmaya çekindiğim için başımı yere sabitleyip başımla onayladım Araf Karahanlı'yı.
Araf Bey konuşmayacağımı anlamış olacak ki " 4 abinin de seni isteyeceğini sanmıyorum. Üvey ailen de seni istemiyor diye biliyorum bu yüzden benimle geliyorsun fakat sana ilgi göstermemizi bekleme" deyip arkasını döndü.
Ben buydum işte Umut sadece Umut kimsenin, kendisinin bile, Umudu olmayan bir Umut...
Araf Bey hastanenin önünde duran, oldukça lüks Range Rover markalı arabanın arka kapısını açıp binerken bana da başıyla binmemi işaret etti.
Yaşayabileceğim en uzun süre ne kadar bilmiyorum ama ben ölmek istemiyorum...
Sesimi biri duysun diye yalvarmak istemiyorum, kimsesi olmayan bir kız çocuğu olmak istemiyorum ben... Ben hiçbir şey olmak istiyorum sadece boşluk. Kimsesiz bir boşluk...
