Bugün benim doğum günüm.
Yıllardır bu anı bekliyorum. 18 olunca şunu yapıcam bunu yapıcam diye hayaller kuruyordum. Sonuçta reşit oluyorum dimi? Anneme böyle söyleyince o iğrenç espirisini yapmadan duramıyor " Reşit olma kızım Ahmet ol!" Gerçekten mi anne? Yapma bana bunu. Bazen hastanede karıştığımı düşünmeden etmiyorum da değil!
Bu akşam Batuhan ve Arzu (en yakın arkadaşlarım ) ile her zamanki mekanımıza gidip doyasıya eğlenmeyi planlıyorduk. Ta ki biricik dostum Batuhan'ın şehir dışına çıkmak zorunda olduğunu öğrenene kadar. 18.yaş günüm de Avrupa'da yaşıyor olsaydım özgür ve kimseye hesap vermek zorunda olmayan bir birey olabilirdim. Ama burası Türkiye. Kısacası kendi ayaklarımın üzerinde durana kadar anneme ve Serra teyzeme hesap vermek zorundayım.Batuhan yanımda olmadığı sürece asla akşam dışarı çıkamam. Bu yüzden planlarımız suya düştü. Her neyse...