Under the Same Sky
  • Reads 187
  • Votes 13
  • Parts 10
  • Reads 187
  • Votes 13
  • Parts 10
Ongoing, First published Jul 05, 2019
İsmim Ha Neul. Bu ismi ben seçtim. Gökyüzü ve cennet anlamına geliyor. Neden mi bu ismi seçtim? Nedeni belli. Gökyüzü. Gökyüzü bu dünyada en değerli buluğum şey, beni hayatta tutan şey. 

Kendimi bildim bileli hayatta bir başımayım. Yalnızlık zor. Daha da zor olan bir şey varsa o da yalnız öleceğini düşünmek. Bazen içimden bir ses ölümü düşünmek için çok gençsin dese de ölümün ne zaman nerede geleceği bilinmiyor. Şimdi ölsem unutulup gideceğim. Aslında hiç hatırlanmayan biri olarak unutulacağım demek biraz garip kaçıyor olsa da hala adımı bilen birkaç kişi var. 

Aklımın bir şeylere ermeye başladığı yaşlarda bir karara vardım. Kimse beni tanımıyorsa ben de kendimi herkese tanıtırım. Kulağa çok anlamsız geliyor değil mi? Ama benim hayalim de bu. 

Hayat beni nereye sürükleyecek ben de bilmiyorum. Mutlu ve uzun bir hayat süreceğimi umut ettiğimi söylemek kanatlarımın çıkacağını söylemekle aynı oranda doğruluk payına sahip. O yüzden sadece yaşıyorum işte. Bu uçsuz bucaksız güzellikteki gökyüzünün altında sadece yaşıyorum. 

EXO
All Rights Reserved
Sign up to add Under the Same Sky to your library and receive updates
or
#105exol
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 10
Ankara Rüzgarı / Barış Alper Yılmaz cover
single | tk cover
lifetime, taekook cover
Giriftar | barış alper yılmaz cover
Scalpel & Bullet - Hyunlix cover
Berrak cover
Pera'da Gece Yarısı cover
𝑶𝒑𝒊𝒂 | 𝑩𝒂𝒓ış 𝑨��𝒍𝒑𝒆𝒓 𝒀ı𝒍𝒎𝒂𝒛  cover
Seen | Eren Elmalı  cover
yan benimle | barış alper yılmaz. cover

Ankara Rüzgarı / Barış Alper Yılmaz

22 parts Ongoing

"Gökalp... bizim oğlumuz. Sen onun öz babasısın." Barış'ın gözleri bir anda irileşti, sanki zaman donmuş, dünya sessizliğe gömülmüştü. İçine bir şey çarpmış gibi oldu, ne bir ses, ne bir hareket... sadece bir ağırlık. Göğsüne saplanan görünmez bir sancı gibi. Kalbi, aniden ritmini şaşırdı; ne hızlandı ne durdu, sadece derin bir sessizlikle yankılandı içindeki boşlukta. Ama artık başka bir şeydi o. Artık sadece bir çocuk değil... Barış'ın kanından, canından bir parça... içini paramparça eden o açıklamanın tam merkezindeydi. Gözleri doldu. Yanaklarına inmeyen, ama gözbebeklerinin içinde büyüyen o doluluk... yılların eksikliği, farkında olmadan duyduğu özlemin ağırlığıydı. "Benim..." dedi Barış, sesi titrek ve neredeyse duyulmazdı. Dudakları zorla oynadı, kelimeleri dışarı çıkarmak isterken titredi. "...oğlum mu?"