Իմ մեռած երազանքը

Հարգելի՛ ընթերցող, ինձ համար այս պատմությունը ներկայացնելը չափազանց ցավալի է և բարդ, սակայն ես սիրով կկիսեմ իմ պատմությունը նրանց համար, ում հետաքրքրում է և ովքեր կկարդան ու նրանց ինչ որ բան գոնե կսովորեցնի այս պատմությունը։ Այս պատմությունն իմ մասին է։ Ես երեք տարի առաջ ծանոթացա մի մարդու հետ ով ցանկանում էր օգնել ինձ։ Չգիտես ինչու ես համաձայնեցի, որ նա առանց դասղեկին ասելու նստեց կողքիս, իմ դասարանի անկարգ տղաներից ինձ պաշտպանելու և օգնելու համար, չնայած ես կարծում եմ որ սեփական շահի համար էր օգնում ինձ։ Լավ, այս պահն անցնենք։ Մենք գնալով ավելի էինք մտերմանում, սակայն նա շատ փակ ու կասկածամիտ է, դրա համար մեր կապը երկար չշարունակվեց, բայց իմ սխալի պատճառով։ Սակայն երեք տարի անց գրեցի նրան և ներողություն խնդրեցի սխալիս համար, սակայն նա կարծես թե մոռացել էր այդ դեպքը։ Մենք գրեցինք իրար, քանի որ հասկանում էինք, որ իրոք պետք ենք իրար։ Բայց ես նորից սխալ արեցի, սակայն այս անգամ դրա պատճառը սերն էր, որ զգում էի նրա հանդեպ։ Ես սիրել եմ նրան երեք տարի, գիտակցել եմ սխալս ու հասկացել, որ չպետք է նրան նեղացնեյի, դե երևի սխալս կոծկելու կամ մոռանալ տալու համար գրեցի նրան, սակայն սկզբից չէի համարձակվում ասել նրան այդ մասին։ Ես սիրել եմ ու թաքցրել Բոլորից, չնայած որ սերը թաքցնել չի լինի, ես թաքցրել եմ ողջ ուժով, քանի որ չէի ուզում հավերժ բաժանվել նրանից, դե օրինակ երկրից տեղափոխեյին, երբ իմանային թե ինչ է կատարվում սրտիս հետ։ Ես ասացի նրան որ սիրում եմ, սակայն նա լռեց, լռեց չգիտես ինչու, լռեց այն ժամանակ, երբ իրոք խոսել էր պետք։ Ոչ, ես նկատի չունեմ սկանդալները, այլ գոնե ասեր, մի սպասիր կամ մոռացիր, բայց լռեց։ Մտածում եմ կամ ունի արդեն մեկին, ով նրան ավելին է տվել քան ես, կամ էլ խորշում է ինձնից։ Ամեն անգամ, երբ ինձ տեսնում է, փոխում է ճանապարհը, չհասկանալով՝ ինչպես է խաղում հոգուս նուրբ լարերի հետ։ Ես կսպասեմ ու կսիրեմ նրան ինչ էր լինի, իսկ եթե գտնի ուրիշին, այն մեկին ով ինձնից լավն է նրա համար, ես միայն կաղոթեմ նրանց երջանկության ու միասնության համար։ Բայց ես այդ դեպքում երկրորդ անգամ չեմ փորձի անձնական կյանք կառուցել։ Ես ուղղակիորեն չեմ կարող մոռանալ առաջին սերս… քեզ հավատարիմ