Ona
' Uzaylilarin olduguna inaniyor musun ?' diye sordum. Gulumsedi, alayci bakiyordu. Omuz silkti
'Ben zaten bir uzayliyim' Kucuk bir tebessum yaydim yuzume.
'Senden korkmali miyim ?' O hala gulumsuyordu.
'Merhaba dunyali, ben dost ve unutma seninle flortlesiyorum su an' Ve sinifta ki herkes ona bakti. Yuzumde ki gulumseme buyudu.
'Bunu farkettim ufaklik' dedim. Gulumsemesi bu kez cok farkliydi ve farkli bakiyordu. Gozlerinin derinliklerine dikkat kesildim, bir sure ona baktiktan sonra arkami donup yurumeye basladim. O anda, o saniyede benim icin zaman durmus gibi oldu. Aklimda sadece 'o' vardi. Sanki hafizasini yeniden kazanan, ve bir seyleri hatirlamaya baslayan biri gibiydim. O zaman anladim... Ona asik olmustum.
~ Tanri'nin unuttugu melek Simon ~