EKİP

Bir elin beş parmağı...

Biri olmasa hepsi eksik, hepsi yarım.

Ama eğer bir aradalarsa sırtlanabilirler yükünü tüm dünyanın.

Onlar kanlı bir çemberin içinde sürdüyorlar hayatlarını. Etrafta ceset kokusu var, bir de acıyla örülmüş duvarlar... Sıkışıyorlar, sıkıştıkça birbirlerine sığınıyorlar.

Yeri geliyor, o duvarlar üzerlerine yıkılıyor. Önce biri çıkıyor enkazın altından, sonra canı pahasına diğerlerine uzatıyor elini.

Çünkü bu bir ekibin aileye dönüşme hikâyesi.