TESTİ

"Ben o testiyi yanlışlıkla kırdım evet o akşam da bunu dile getirecektim. Ama bir anda bişeyler oldu. Seni gördüm kalbimde olan fırtınayı kimse bilemez. Ben hep seni bu güne kadar kardeşim yerine koyuyordum. Lisedeyken hep seni korur kollardım. Bilmiyorum ışte içimde olan şeyleri engelleyemedim. Belki seni düşünmeden hareket ettim. Kızsan bağırsan bişey demeye hakkım yok. Ama senden tek bişey istemeye hakkım var. Lütfen bir şans tanı bana. Bir şans ver. Gerçekten mutlu olman için elimden gelenin fazlasını yapmaya hazırım. "

Konuşması boyunca eğdiğim başımı kaldırdım ve kapattığım gözlerimi açtım. Gözlerimden teker teker birikmiş yaşlar düşerken

"Ağlama "diye fısıldadı. Sesinde ki çaresizlik ve üzüntü içimi acıtırken daha fazla ağlamamı engelleyemedim.

Sinirle ayağı kalkıp yumruklarını sıktı. Ağzımdan çıkan hıçkırıklarımı engelleyemezken sinirden seğiren çenesini görebiliyorum. Bir anda elini duvara çok sert bi şekilde vurunca ağlamam şiddetlendi ama ayağı kalkıp yanına ilerledim arkası bana dönüktü. Koluna dokunduğumda bana doğru döndü. Gözlerinin içine bakarken gözlerinde acı gördüm. Aglamam bu kadar mı canını yakmıştı.

Kendimi sakinleştirmeye çalışırken

"Dayanamıyorum lütfen ağlama" diye mırıldandı çaresizce. Kafamı sallayıp eline doğru uzandım. Karasızdım ama yapmak zorundaydım. Ben sebep olmuştum.

Elini iki elimle avucuma alıp baktım çok kötü görünüyodu. Eklem yerleri yarılmıştı. Hatta eli kırılmış bile olabilirdi. O kadar kötü vurmuştu ki. Gözlerimi o na çevirdiğimde gözlerini kapatmış bi şekilde duruyordu. Bu kadar mı etkileniyodu. Küçük bir dokunuşum bile onu mahvediyordu.

Derin bi nefes alıp elini tutuşumu sıklaştırdım.

"Sana verdiğim şansı iyi kullan BARAN!"

#5 Mahalle / 08.05.2020