Ne kadar zamandır birbirimize baktığımızı bilmiyordum.Gözlerimiz birbirine kitlenmişti.Onun üzülmesini istemiyordum.Çünkü güvenimi , sevgimi kazanmak çok zordu.Benim en çok güvendiğim erkek, babam güven duygusunu silip süpürmüştü.En çok güvendiğim bile böyle bir şey yapabiliyorsa , diğerlerine nasıl güvenebilirdim ? Asırlar gibi gelen bir zaman diliminin sonunda konuşmak için ağzımı araladım. "B-ben yapamam , güvenemem.Sevme beni lütfen." dedim sonlara doğru kısılıp yok olan sesimle. "Seni sevmiyorum , senden hoşlanmıyorum , ben sana aşığım."