"Εμένα μια μέρα θα με παρακαλάνε.
Θα με παρακαλάνε για τους κοιτάξω.
Και εγώ δεν θα τους κοιτάω καν. Θα είμαι πάνω από όλους. Θα είμαι μόνο εγώ, το κατάλαβες μόνο εγώ και κανείς άλλος. Αυτό μου αξίζει. Αρκετά τα ανέχτηκα όλα τα μίζερα. Είμαι ανώτερη από όλους και αυτό δεν αλλάζει!"
Σε μια εποχή που οι μύθοι γύρω από ονόματα ήταν στα φόρτε τους, η Ντίβα ήθελε τον δικό της. Ήθελε μεγαλεία και πλούτη, να πέφτουν όλοι στα πόδια της και να την παρακαλάνε. Ήθελε να μπορεί να κάν ει όλον τον κόσμο δικό της. Πιθανών και να τα κατάφερε, όχι όμως με τον τρόπο που θα ήθελε...