Not: Psikopat'ın 2. Kitabıdır!
İlkini okumayanlar, kurguyu anlamakta güçlük çekebilirler!
∆∆∆
Nefesi yüzüme çarparken kollarını belime sardı.Seziyordum, yüreğinde hala bir kaç parça karanlık vardı. O, katildi. O acımasızdı. O, istediğini elde ederdi. Ama aynı zamanda o benim kalbimin atma sebebiydi.Zifiri karanlığına rağmen, onun gündüzü olmuştum ben. Çünkü biliyordum, aydınlığa kavuşmak için önce geceyi sevmek gerekirdi. Bende öyle yapıyordum...
Yanlış adama, doğru duygular besliyordum...
Ama aşk oyununda, hiçbir zaman kazanamazsınız...
" Kalbin, ruhun, masumiyetin, her zerren bana ait. " dediğinde gözlerine hapsolmuştum, tüm benliğimle.
" Bir kaç yıl sonra bunu bana söyleyemeyeceksin" dediğimde kuşkuyla tek kaşını kaldırdı.
" Niye? "
" Bebeğimizle ilgilenmekten zaman bulamayacaksın. "
" Bebeğimizle değil, Bebeklerimizle. "
" Hayaller güzel de. " deyip duraksadığımda sözümü tamamladı.
"Bu Hayal değil, gerçeklerin fragmanı. " dediğinde aradaki mesafeyi sıfırladı.
Ve yine tarif edmediğim o his...
Kalbim hızla çarpıyor...
Ayaklarım, bedenimden bağımsızlaşmış, yere basmıyor....
Ellerim titriyordu...
Bu adam, benliğimi kalbindeki bir kafese hapsediyordu ve ben kendimi yaşnız orada güvende hissediyordum.
HER NE KADAR O KAFES KARANLIK OLSA DA, BEN ORAYA AİTTİM...
Watsy 2019
17•07•2019
❤
"O silahı elinden indir!" Dediğimde yan duran vücudunu bana doğru çevirdi ama o silah abimin alnına daha çok yaslandı.
"Yoksa?" Diye soruşu meydanda ki bütün insanları endişelendirmeye yeterdi.
Çenemi herkesin inadına dikleştirip "Yoksa sana yemin olsun ! Bu meydanı kanınla yıkarım!" Diye bağırdım.
"Efsun!" Diyen abime bakmadım, yüzü kan içindeyken ona bakıp gardımı düşürebilirdim.
"Demek kanım ile yıkarsın ha !" Dediğinde fısıltısı bile meydanı inletti.
"Azad ağa, yaparım bilirsin! Bu seni ilk vuruşum olmaz!" Deyişim onun kaşlarını çatarakken kalabalıktan bir kaç kişinin kaçmasına sebep oldu.
Koskoca Mardin!
En iyi o bilirdi yıllar önce nasıl AZAD KARAASLAN'ı gözümü bile kırpmadan vurduğumu.
O gün Mardin yasa bürünürken Diyarbakır'da zılgıtlar eşliğinde bir çok kapıda düğün yapıldı.
Ben EFSUN ŞANLI...
Yıllar önce babamın kanını akıtan adamın kanını bu meydanda dökmüştüm.
Zerre korkmadan, zerre aşkımı aklıma getirmeden.
Bunu tekrar yapacağımı onun gibi Mardin de biliyordu.
"O halde durma, yine elin titremesin!" Dediğinde onunla beraber tetiği indirdim.
Arkamda koskoca Diyarbakır'ın en büyük aşireti olan Şanlı Aşireti vardı.
Benim Aşiretim!
Onun da arkasında Mardin'in en büyük aşireti olan KARAASLAN aşireti vardı.
Liderliğini onun yaptığı Aşiret.
"Abi'mi bırak azad ağa!" Dedim durması için.
"Babam gibi onun da kanını akıtmana izin vermem! Babamın kanı için sadece senin kanını döktüm ama Vallahi, Billahi ve Tillahi abim için ailende ki herkesin kanını dökerim!" Diye devam ettim.
Uğultular arttı da arttı.