Not: Psikopat'ın 2. Kitabıdır!
İlkini okumayanlar, kurguyu anlamakta güçlük çekebilirler!
∆∆∆
Nefesi yüzüme çarparken kollarını belime sardı.Seziyordum, yüreğinde hala bir kaç parça karanlık vardı. O, katildi. O acımasızdı. O, istediğini elde ederdi. Ama aynı zamanda o benim kalbimin atma sebebiydi.Zifiri karanlığına rağmen, onun gündüzü olmuştum ben. Çünkü biliyordum, aydınlığa kavuşmak için önce geceyi sevmek gerekirdi. Bende öyle yapıyordum...
Yanlış adama, doğru duygular besliyordum...
Ama aşk oyununda, hiçbir zaman kazanamazsınız...
" Kalbin, ruhun, masumiyetin, her zerren bana ait. " dediğinde gözlerine hapsolmuştum, tüm benliğimle.
" Bir kaç yıl sonra bunu bana söyleyemeyeceksin" dediğimde kuşkuyla tek kaşını kaldırdı.
" Niye? "
" Bebeğimizle ilgilenmekten zaman bulamayacaksın. "
" Bebeğimizle değil, Bebeklerimizle. "
" Hayaller güzel de. " deyip duraksadığımda sözümü tamamladı.
"Bu Hayal değil, gerçeklerin fragmanı. " dediğinde aradaki mesafeyi sıfırladı.
Ve yine tarif edmediğim o his...
Kalbim hızla çarpıyor...
Ayaklarım, bedenimden bağımsızlaşmış, yere basmıyor....
Ellerim titriyordu...
Bu adam, benliğimi kalbindeki bir kafese hapsediyordu ve ben kendimi yaşnız orada güvende hissediyordum.
HER NE KADAR O KAFES KARANLIK OLSA DA, BEN ORAYA AİTTİM...
Watsy 2019
17•07•2019
❤
Gerçek ailem kurgusu!!!
Hep iyi kız tarafından okuduk hikayeleri. Kız iyi niyetiyle yaklaşır ancak ailesi hep ona karşı kötüdür. Karıştırıldığı kız kaldığı ailede travmalar bırakmıştır ve asla sevilmez. Ana karakter kız da bu önyargıları kırmak için çabalar.
Şimdi hikayeyi biraz tersine çevirsek? Kötü sandığımız o kızın gerçek ailesini bulmasını okusak?
Simay Naz Akgül sandığınız o kötü kız. Bu da onun hikayesi.
🤍
"Yaptığın son şey seni bizden kopardı. Her şeyinle seni kabul etmeye çalıştım ama olmadı! Durmadın, her seferinde daha fazla canımızı yaktın!" diye bağırdı annem. Gerçi artık annem değildi değil mi?
"Ben kısasa kısas yaptım hep! Çocukların bana nasıl geldiyse onlara öyle gittim!" Anlamıyordu. Onların yaptıklarına karşı üç maymunu oynuyorlardı.
"Bu yüzden öz kardeşimizi istiyoruz!" Daha fazla izleyici kalmak istemeyen Çınar annemle arama girdiğinde bakışlarım onu buldu. Öz aileme beni kötülemişti değil mi? Bu yüzden rahattı. "Eşyalarını aldın, defol artık evimizden!"
🤍
"Alışkın olmayabilirsin ancak zamanla alışacaksın." dedi arabayı durdurduğunda. Hemen önünde durduğumuz sarı renkli duvarlara sahip evi gösterdi. "Evine hoş geldin kızım."
"Kızım diyorsunuz," dedim evden gözlerimi çekmeden. Ona benim hakkımda hiçbir şey anlatmamışlar mıydı? Nasıl bu kadar içten ve samimiydi bana karşı?
"Başka ne diyeceğim?" dedi şaşkınlıkla. "Kızımsın sen benim."
"Benim hakkımda size anlattıkları şeyleri biliyorum," bakışlarım ona döndüğünde göz göze geldik. "Bana nasıl güveniyorsunuz?"
"Güvenmiyorum." dedi açıkça. "Ancak güvenmek istiyorum. Bu yüzden söylenen her şeye kulak tıkadım ve seni buraya getirdim."