Zoraki Yayıncı (Raflarda)

Bir adam, saçları yandan tıraşlı...
Bir kadın, hıyarım var diyene tuzlukla koşacak kadar gerizekalı...

Bir aşk, genç kızları ve genç erkekleri tutkuyla ıslatan...

Zeka eksikliği insana neler yaptırır?

Ya da akılsızlık nelerle sonuçlanır? Herkes isterdi zeki olmayı peki kaçı gerçekten zeki?

Biri beyinsiz diğeri kaslı.
Biri ıslanan diğeri ıslatan.

Çalışmak için gittiğiniz evin Zoraki Yayıncı'nın evi olduğunu bilseniz, oraya gider miydiniz?

***"Yeni hayatına merhaba de fuşya pembesi artık benimlesin" dedi keyifli sesiyle.

Yandan sırıtışına sinir olsamda sesimi çıkarmadım.

Yavaşça bana yaklaşıp sırtımı duvarla birleştirdi. Sonra Savaşını Çıkra'nın yaptığı gibi suratıma üfledi. Nefesi, kokuyordu.

"Artık tüm beyinsizliğinle bana aitsin. İtiraz etme hakkın kalmadı biliyorsun değil mi küçük nesne?" dedi boğuk ve kaslı çıkan sesiyle.

Verdiği her nefes boynuma çarpıp VÜCÜDÜMDA ELEKTİRKLENMEYE neden oluyordu. Kendimi toparlamak isterken boynuma kondurulan öpücük, aklımı başımdan aldı. Aaa, aslında almadı. Benim aklım yoktu ki, zira böyle ucuz numaraları hemen yutuyordum.

Karşımdaki adam inanılmaz kaslı bir beyne sahipti ama unuttuğu bir şey vardı, ben bir wattpad kızıydım.

Kafamı yapabildiğim kadar geriye çektim. Sırf ben sinirliyken mutlu olduğu için,

"Senden öncekilerde öyle söylüyorlardı ama sonuç aynı." dedim. Mal mıyım neyim ben.

İşte gülme sırası bende. "Senden öncekiler de ne demek?" dedi dişlerinin arasından kaşları çatıldı. Kaşları iki saniyeliğine ağzına girmişti çünkü. Vücüdü gerilirken gözleri öfkeyle kıstı. Ona bilmiş bakışlar atıp sırıttım. Sen beni anladın dercesine, biraz da demezcesine.

"Bundan sonra hayatında kimse olmayacak şerefsiz!" dedi, yumruğunu yan tarafımdaki duvarla buluştururken. Siniri duvardan duman çıkarmaya yetti. O bir Batman'di.

"Bakarız" dedim ala