ეს არის მოთხრობა, რომელიც ეხება ყველადროის ყველაზე მწვავე პრობლემას, პრობლემას, რომელიც ხალხს ყოფს ჯგუფებად, დიახ, არ ცდებით ეს არის მოთხრობა დისკრიმინაციაზე, კერძოდ კი დისკრიმინაცია დაუნის სინდრომიანთა მიმართ, სამყარო განვითარდა, განვითარდა ტექნოლოგიები მაგრამ ეს პრობლემა დღესაც საკმაოდ აქტუალურია, შესაძლოა შენ, დიახ შენ, რომელიც ახლა ამას კითხულობ ხარ დისკრიმინაციის მსხვერპლი ან სულაც ის ადამიანი რომელიც ხალხს განსხვავებული გარეგნული მახასიათებლების გამო აბულინგებს, ვინც არ უნდა იყო, მოძალადე თუ მსხვერპლი, დიდი იმედი მაქვს, რომ ეს მოთხრობა დაგეხმარება ჯერ შენი თავი,ხოლო შემდეგ შენს გარშემო არსებული სამაყრო შეცვალო უკეთესობისკენ.
𝐕𝐢𝐯𝐚𝐚𝐧 𝐑𝐚𝐣𝐯𝐚𝐧𝐬𝐡𝐢 𝐗 𝐉𝐡𝐚𝐧𝐯𝐢 𝐌𝐚𝐝𝐚𝐧.
In a world that screams, I stand in despair,
My voice drowned out, lost in the air.
Chains of tradition tighten each day,
I long to escape, but I'm forced to stay.
Each breath I take feels heavy and torn,
Every mistake a scar I've worn.
I crave a sky where I can be free,
Away from the walls that imprison me.
For now, I sit with my heart in pain,
Silent, yet screaming, again and again.
Though shattered, a spark in me still survives,
Dreaming of freedom where my soul can rise.