Küçük bir odada, kendimle, içimdeki savaşla başbaşaydım. Savaş git gide büyüyor, düşüncelerim kendimi intihara sürüklüyor ve gözlerim ilk gün ki gibi korkuya bürünüyordu. Bir yanımda hayalde olsa Mustafa, bir yanımda ise yalnızlık vardı. Yere yattım ve Mustafa'nın gülüşünü izledim, hayalde olsa, aslında bir fotoğrafa baksam bile izliyordum onun gülüşünü. Dikkatimi eski eşyalarım çekiyordu, ve o zamanlar gözüm gibi sakladığım kilitli kutum. O kutuda tüm hayallerim tüm umutlarım saklıydı. Ve Mustafa'nın öldüğü günden sonra o kutuyu asla açamadım. Elimde sadece bir tane fotoğraf kalmıştı, diğer fotoğraflarımın hepsi o kutunun içindeydi. Asla susmayan düşüncelerim, kırılan umutlarım bu odayı görünce dahada artmaya başlamıştı. Ve en son Mustafa'nın yok oluşunu izlerken bu kadar can yakıcılardı.. Tüm hakları saklıdır. ©
2 parts