ZÜMRÜDÜ ANKA

Dışlanmış haksızlığa uğramış genç kız Elfida
Aslında...
O artık ZÜMRÜDÜ ANKA
Onu yakıp küllerinden yeniden doğmasını sağlayan Güneşi Umudumu?
Belkide Güneşi Umuttur belki Aşkıdır.

Bu hikayede sert mafya masum kız yok.
'Sen benimsin'
'Onu giyinmeyeceksin bacaklarını kırarım!'
'Bana sesini yükseltemezsin!' Gibi saçmalıklar arıyorsanız hiç başlamayın kitaba.

Bu hikayede adam çok güzel seviyor. Kız sevgiyle değişiyor.

Okumanızı tavsiye ederim... ❤️

*****************************************

"Elfi-" Umutun lafını böldüm.

"Sakın bana Elfida deme sakın. Ben şuan çok sinirliyim ve kalp kırmaktan çekinmem."

"İçinde senin olduğun kalbimdenmi bahsediyosun." Umut kolumu tutup beni kendine çekti.

"Ben kimsenin kalbinde falan değilim. Bırak beni gidicem hayatımdaki tek güvendiğim insana gidicem." kolumu çekmeye çalışırken Umut bana aniden sarıldı. Debelenmeye çalıştığımda ayrılmadı.

"Olmaz Elfida bırakmam. Bırakamam ben seni 5 yıl bekledim. Kaybedemem seni. Affet beni ne olur. Özür dilerim güzelim. Özür dilerim. Ne olur bırakma beni sensiz yapamam artık ben." neredeyse ağlıycak gibiydi Umut. Çok çaresizdi sesi. Çocuk gibiydi adeta.

"Bırak şimdi ne olur. Yanlızlığa ihtiyacım var. Kendimi... kendimi aldatılmış kandırılmı gibi hissediyorum. Ben ne yapıcağımı bilmiyorum. Babama gidicem. Ona sığınmaya ihtiyacım var."

"Bana sığınsana 7 vadinin prensesi. Ben sakinleştiriyim seni. Benden başka biryere kaçama, kaçma. Lütfen..." dedi çaresiz sesiyle.

Debelenmeyi bırakmıştım zaten ellerim iki yanımda başım Umut'un kalbinin üzerindeydi kalbi hızlı atıyodu. Ya korkudan ya da heyecandan.

Kollarımı yavaşça kaldırıp Umut'un beline sardım. Kalbi daha hızlı atmaya başladı.

"Seni seviyorum Elfida." diye usulca fısıldadı kulağıma.