Yağmur yağıyor durmadan İstanbul’a Ne güvercin mutlu ne de sessizlikle boğuşan gölgen Ve ben Ay kız kimse bilmez Kimse bilmez insanın içinde yanan yangını Ne yağmur ne kar Bitirilemez bu toprak yalnızlığını Kurumuş kalmış yüzümde gözyaşlarım Duygularım istirahata çekilmiş Yalnız parmak uçlarım tanıyor seni Başka kimse tanımıyor Anlamsız cümlelerin içinde Yazabildiğim kadar sana olan sevdam Sevebildiğim kadar seni yazmam Uzak yolların yolcusu oldum artık Dilimde bir türkü Parmaklarım sararmış tütündenAll Rights Reserved