Karanligin icinde kaybolmak

Yine lanet bi sabaha uyanmisti yine icinde o sıkıntı vardi zerre azalmamisti ve yine ayni sorulari sordu kendine niye ben niye bu kadar çaresizim sanki uzun aydinliktan karanliga giden bi yolda yuruyo gibiydi ve hergun bi adim atiyordu hergun kendini dahada kotu hissediyordu bazen sahile iner kulakligini takar manzaraya dalar ve hickira hickira aglardi ama yanlizdi yapayanlizdi gercekten onu anlayan kimsesi yoktu ama bu durumda olanin tek o olmadigindanda haberi yoktu o olaylari sadece kendi cercevesinden goruyordu ama yuzeysel bakildiginda hersey cok farkliydi bi gece kendini cok kotu hissetmisti o icindeki sıkınti onu ele geciriyo gibiydi tutamadi kendini yine sahilde yanliz basina oturdugu bankda aglarken buldu kulagina ufak bi citirti sesi gelmisti oda neydi yanina yasli bi adam oturmustu o bunu hic beklemiyordu yasli beyefendi asiaya eger isterse onu dinleyebilecegini soylemisti ama o kabul etmemisti buna cesareti yoktu sanirim yuzlesmekten korktu dogruca eve kostu