Yine öfke ile bana bakarken ne yapacağımı şaşırmıştım üstelik hiç bir şey de yapmamıştım. Gözlerimi kırpıştırıp masumca ona baktım o ise bakışlarında gram öfke azalmadan direk bana bakma'ya devam ediyordu. "Sana daha kaç kere diyeceğim! Ben sana içeriye gel demeden gelme diye! Bak bunlar benim iş arkadaşlarım geldiğin de etrafta dolanmayacaksın diye!" Bağırmasıyla yerimde irkilip korku ile ona baktım. Söylemişti ama susamıştım ve odamda da su yoktu. "Sana nasıl bakıyorlar lan biliyor musun? kıskanıyorum oğlum seni anla lan anla Baran"