Hayat bu, zor şeyler yaşanır..
Üzülünür, acı çekilir, yeri gelir hıçkıra hıçkıra ağlanır..
Ama yanında yüzünü güldürecek, acını dindirecek ve gözyaşlarını silecek insanlar varsa, bunların önemi yoktur.
Onların hikayesi de tıpkı böyleydi.
Çok acı çekmiş, çok ağlamışlardı..
Ama ne zaman yere düşseler, dizleri kan içinde kalsa, ellerinden tutup kaldıracak, yüzlerini daima gülümsetecek dostları ve aşkları vardı..
Bir asker ve bir doktorun hikayesi..
Gelin bu masala bir mutlu son yazalım.
" Bugünü tarihe kazınmalı..
Aylardan huzur, günlerden aşk..
Ateş ve kelebeği mutlu son yazıyor.."
" Yarın bizi beraber görenler, kim o yanında ki diye sorarlarsa beni detaylı anlatma..
Kısaca ; Ömrümün geri kalanı dersin.."