"Biz birbirimizin Dünyalarının İnsanları Değiliz Neslişah, Benim kışım ; Senin baharlarını perdeler , yapraklarını döker,çiçeklerini soldurur" dedi genç Adam efsunkâr sesiyle . kız kırıldı duyduklarıyla ama bozuntuya vermedi yüzüne gülümsemesini taktı ve saçlarını kulağının arkasına sıkıştırıp cümleye girdi ; " O zaman ben ; baharda açan papatya değil, kışın fırtınasına karın soğukluğa rağmen açan kardelen olurum."