Bana yalnızlığı niye seçtin

Biliyorum!
Susamışlığa bürünmüştü gece,
Aklımda bin bir sen!
Firari aklım gözlerinin yeşilinde kaybolurken,
Sensizliğin tuvalini,
Çiziyordum geceye,
Bana yalnızlığı niye seçtin.

Hatırlıyorum!
Bir haziran akşamıydı!
Nereye gittiğimi bilmeden,
Yaprakların hışırtısını,takip ediyordu hislerim
Uzun saçlarım rüzgârla,ahenkli dans ederken
Yalnızlığın melodisini çalıyordu gece,
Beni neden bir başıma bıraktın.

Haziranın sekiziydi sen gittiğinde,
İliklerime yaz yağmurları yağıyordu,
Loş odamın ücra köşesinde,
Âşık olduğum k/adını düşünüyorken,
Lirik bir hüzün kokuyordu yalnızlık.

Faili meçhul bir ölüm biçimiydi gidişin,
Müebbet hüzün kaplamıştı bedenimi,
Ve gözbebeklerimde,kimsesizliğin hazin öyküsü
Gayrimeşru bir yalnızlık seçmiştin bize.

Susuyorum!
Çünkü sen aşkı bilmeyenlerdensin.
Küçük bir çocuğun gözlerinden,
Baktın mı hiç dünyaya?
Melodisini dinledin mi yalnız gecelerin?
Ve hiç şahit oldun mu,bir yıldızın kayışından?
Kaydım işte gözlerinden,
Bilemedin.

Düşünüyorum!
Çığlık çığlığa gözlerim seni ararken,
Mozaik desenli dudaklarını,hangi kansıza değdirdin.
Saçların yağlı urganım olmuşken,
Hıçkıra hıçkıra ağlasam ne yazar,
B/ırak gözlerim kanasın şimdi,
Bana neden ihanet ettin.

Anladım,
Boş bir hayalden öte değildi seni sevmek.
Hayallerim hep çocukça kaldı yanında,
Ben saf hayaller kurarken,
Sen kaç masum hayali yıktın
Bedeninde kaç sübyanın ahı var,
Göremedin.