BENİM KARANLIĞIM (DÜZENLENİYOR)

Her başlangıç yeni sonlara, her son ise yeni başlangıçlara gebeydi. Yeni keşfedilen duygular, istenmeyen onca acı ve bedeninde kol gezen deli bir parazit.
Yıkımın en kötüsü başkalarını da yanında götürecek olmaktır diye düşünüyordu Asya Kuzeyli.

Sonra sonbahar geldi aklına. Yere düşen bakır renkli yaprakların son seslerini düşledi. Huzuru biraz olsun hatırlamak isterken zihni koskoca bir set koydu önüne. 'Yüzüne Gülen herkes iyi değildir ve her gülün dikeni parmağına batmak için bekler.' Tekrarladı aklının fısıldadığı cümleyi. Hatıralarına ulaşamadığı an, teker teker kaybetti umudunun asılı olduğu gökyüzünü. Çıplak ayaklarıyla gezdiği ıslak toprak çorak oldu. Ormanları yangından küle dönerken kalbi kana bulandı.

"Benim gördüğüm suret karanlık. Parmak uçlarım sessiz. Kalbim,nefesimin son saatlerinin bekçisi. Gitmekten korktuğumu hissetmek istiyorum."