Të lutem,më lërë të të urrejë.

Marrë nga origjinali "Ti prego,lasciati odiare" i Anna Premoli-t

Xheniferi dhe Iani njihen prej shtatë vjetësh kurse pesë vitet e fundit i kanë kaluar në luftë me njëri- tjetrin. Mes dy shefave të degëve në një bankë të rëndësishme tregtare të Londrës lufta është krejtësisht e hapur. Urrehen, nuk e durojnë njëri-tjetrin, nuk lënë rast pa i vënë shkopinj në rrota tjetrit. Deri sa një ditë, rastësisht, u detyruan të punojnë bashkë për të njëjtin projekt: për administrimin e kapitaleve të një klienti aristokrat e plot naze.

Kështu u detyruan të kalojnë shumë kohë së bashku edhe jashtë orarit zyrtar. Iani është djaloshi më tërheqës, i pasur dhe i kërkuari i Londrës, ndërsa shoqëria e tij nuk kalon kurrë "pa u vënë re" . Mjafton një darkë e pafajshme në një restorant për t'u shfaqur ditën tjetër në faqen rozë të një gazete të njohur të përditshme londineze. Ajo u tërbua nga inati: si mund ta quanin të dashurën e një mburraveci e spitullaqi si puna e Ianit? Ai e merr me të qeshur, po më tepër habitet: fotografitë me kolegen bënë të tërhiqeshin të gjitha vajzat mendjelehta që i shkonin pas. Atëherë lind një propozim i pazakontë: do t'i lërë dorë të lirë në punën me klientin e lodhshëm, nëse ajo pranon të hiqet si e dashura e tij. Sfida pranohet dhe nis loja! Por shumë shpejt, ajo që për Xheniferin dukej si shaka, bëhet më e ndërlikuar nga sa ishte menduar kurse një puthje, që bënte pjesë te loja e shtirur, bën t'i lindin ndjenja dhe reagime fare të papritura...

- Unë dhe ti jemi një gabim, - ia përserita, po ai nuk u tërhoq.
- Atëherë le ta bëjmë këtë gabim, për të tjerat mendojmë më vonë, - më tha.