merdümgiriz

Bulutlu bir akşamüstü kaldırımın kenarında koşuyordu Berin. Koşmak bir duyguymuşçasına koşuyordu. Yorgunluk hissetmiyor, dinlediği müziğe eşlik ediyordu. Dudakları şarkının sözlerine ayak uydururken kulaklığı da düşmeme mücadelesi veriyordu. Sahi bu gri ve boğuk havada ne de güzeldi yeşil kulaklığı. Gözlerinin rengiyle uyumlu olması dışında ilkbaharı da müjdeliyordu adeta.

Neden koşuyordu ki Berin? Çevrede yaşayanlar alışmıştı artık bu duruma fakat kimse sebebini bilmiyordu. Formunu korumak için diyordu mahallenin yaşlı kadınları ama Berin'in hiç umurunda değildi dış görünüşü. Hatta ne kadar kötü olursa o kadar iyiydi çünkü kendini inandırdığı bir sorunu vardı onun. Birini veya bir şeyi çok severse ona zarar geleceğini düşünüyordu Berin.

Belki de kendisinden kaçıyordu koşarak...