kim jennie - park jimin
"Sanki," derin bir soluğun kestiği cümlede oluk oluk tökezlemenin, belki biraz da bocalamanın parmak izleri süzülüyordu. Eli bileğimi iyice kavrıyor, kuvvetli tutuşu cılız ruhumun canını yakıyordu. Nefesi ateşi titretirken, içimde ki yangına odun atıyor, harlanıp büyüyen alevin gölgesi gözümü korkutuyor. Bir canavara bürünüp üzerime yürüyen gölgelerin esintisi aşınmış parkelerimden süzülüp ilişince, anca çığlıklarıma kulak verebiliyorum. Meğer canım, çok yanıyormuş.
...
"Sanki, buz."
©whyunevahAll Rights Reserved