Telefonu elime alıp yine duaları okumaya başlayacağım an kapının kapalı olduğu hâlde asker uniformasında birinin odaya girmesiyle uzandığım yerden kalkıp, gözlerimi kapatıp bildiğim duaları okumaya başladım. Asker botlarının çıkardığı sert seslerin durmasıyla kalbim göğüs kafesinden çıkacak kadar atmaya başladı. "Gözlerini aç..." Demesiyle kapattığım gözlerimi daha da sıkmaya başladım. Sesli şekilde okumaya başladığım dualar bitince "Ben cin değilim. Korkma benden. Sana asla zarar vermem." Demesiyle gözlerimi onun yüzüne bakmadan aralayıp ilk önce ayaklarına baktım. Ters değillerdi! Gözlerimi yavaş yavaş bedeninden yüzüne çıkardığımda genç bir erkekle rastladım. Göğsüne yakın bir yerde kan olması gözümden kaçmamıştı. Üzerinde asker forması ve bordo beresi olduğundan bordo bereli olduğunu anladım. Yüzüne dikkatle baktığımda kısa saçları ve temiz yüzünün ona ne kadar yakıştığını düşündüm. "Korkma, sana zarar vermem küçük kız. İçin rahat olsun, rahat uyu." Dedikten sonra arkasını dönüp gittiği an yok oldu.