KİMSESİZ MAVİ

"Yakalandın, mavi. " Dedi karanlık bir sesle. Hemen ardından boynumdaki baskı arttı, gözlerim karanlığa düştü ve ben karanlığın önüne yığılırken yine o sesi duydum.

" Artık olman gereken yerdesin."

Ve sonra her şey sessizliğe büründü. Zihnim karanlığa boyun eğdi ve bedenim yenilgiyle beni tutan kolların arasına yığıldı.

Ben, ne kaçacak kadar güçlü, ne savaşacak kadar cesurum. Ben nefes alıp ölmeyi beklerken dahi yenilenim.

Ben Lema Güzay'ım.

Ne yaşayanım,

Ne de ölü olan.