FIRTINA

Fırtınaydı o! Hayatıma girdiği anda beni alabora edişinden anlamıştım zaten. Ama bunu kabullenemiyordum. Havaya diktiğim burnumu asla indirmeyen, kimseye taviz vermeyen ben onun yarattığı fırtınanın altında kaldım. Fırtınaya kapıldım. Beni sürükleyişine gıkım dahi çıkmadı, çıkamadı.
O Ali'ydi. Heybetli, tek tokadıyla adam devirebilen Ali. Gri gözlü, sert Ali. Kara Ali. Fırtına Ali. Ben ise Mara'ydım. Babasını doğru düzgün hatırlamayan, ona ait tek bir anı için canını verebilecek olan, annemin ve üvey ailemin baskılarına direnip okumayı başaran Mara'ydım. Tek başına ayakta durmayı beceren Mara'ydım. İnatçı Mara'ydım. Bu hayatta her şeye göğüs geren ben, bi' bu adamı deviremedim, yıldıramadım. Ona yenildim. Aşka yenildim. Daha ilk aşkım olması gereken babamı hatırlayamazken ona vuruldum.
"Bunu kabul etmesem de ona, onun sevgisine muhtaçtım..."