Ben sapsarıydım ilk görüşümde seni. Masumdum ama kırgındım; ruhunu toparlamayı henüz öğrenememiş, can kırıklarının cam kırıklarından daha fazla acıtacağına inanmayan güçsüz ama sapasağlam bir kazıktım. Sen ise apayrı, kıpkırmızı ve en tehlikeli tüm düşüncelerimi her cümlende aklıma tekrar tekrar getiren, biri, bir yuva, bir çatı, bir yağmurluk, bir gülümseme, küçük bir ateş ve büyük bir yangındın. Sana dokunmak istedim. Daha önce boyalarla oynamaya bayılan bu ufak parmaklarım kırmızı ve sarıyı hiç birlikte yaşatmamıştı bir kağıdın üzerinde. Karıştırmak istedim, denemek istedim, denedim.
30 Eylül 2019
"Katilsin sen!Eline yüzlerce insanın kanı bulanmış bir KATİL."
***
Elindeki bıçağı açıp,kapatırken bir anda kan toplamış gözleri gözlerimi buldu.
Yavaşça kafasını sağ tarafa eğdi ve bakmaya başladı.
Onun bu psikopat halleri iyice korkmama neden olurken ellerimi ağzıma kapatıp ağladım.
"Ağlama!"
Ağzından çıkan uyarı nitelikli sesi ile daha da fazla ağlamaya başladım.
"AĞLAMA DEDİM SANA!"
Elindeki bıçağı hızla benim tarafa fırlattığın da boğazımdan yüksek seste çığlık çıkmıştı.
Bana doğru fırlattığı bıçak tam da kafamın hemen yanında duvara toslamış şekilde duruyordu.
"KATİLSİN SEN!ANLADIN MI ELLERİNE YÜZLERCE İNSANIN KANI BULAŞAN PSİKOPAT BİR KATİLSİN."
Korkudan kaynaklı ona bağırmıştım.
Ama o aksine yine psikopatlığını kanıtlamış,gülmüştü.
"Ama sende bu katile aitsin!"