O İKİSİ
  • Membaca 1,891
  • Suara 163
  • Bagian 14
  • Membaca 1,891
  • Suara 163
  • Bagian 14
Sedang dalam proses, Awal publikasi Jul 22, 2014
'Tamam annee unutmam merak etme hadi' diyerek telefonu kapadım. Minübüs ineceğim yere gelmişti bile. Marmara parka doğru hızlı adımlarla ilerledim Hilal'le orda buluşacaktık. 
Hilal uzaktan elini kaldırmış bana bakıyordu gözlüklerinin arkasından. 'Neden telefonu açmadın lan' dedi gülerek 'bir kaç dk ya yanında olacağım için..' diyerek ikimizde gülüştük ve marmara parka girdik. Bu arada ben Esra 17 yaşında Beylikdüzülü bir kızım. Biraz İstanbulun ucunda kalmış yeni yeni gelişen bir yer burası. Beylikdüzünün en meşhur şeyi gençleri olsa gerek baktığınız her yerde görebileceğinizin en iyisinden. Okulların açılmasına son 3 gün kaldı. Pek heyecanlı sayılmam okulumu arkadaşlarımı seviyorum ama yaz tatili çabuk bitti biraz sanki. Okulum Beylikdüzü İHL. Okulda arkadaşlarımla yapmadığımız şey kalmadı. Hayır okulun en popüler kızları biz değiliz öyle bir gayemizde yok çünkü biz arkadaşlarımla gerçekten mutluyuz. Hep birlikte oluruz grubumuz biraz kalabalık ve hepimiz birbirimizden çook farklıyız
Seluruh Hak Cipta Dilindungi Undang-Undang
Daftar untuk menambahkan O İKİSİ ke perpustakaan Anda dan menerima pembaruan
atau
#22rezillik
Panduan Muatan
anda mungkin juga menyukai
anda mungkin juga menyukai
Slide 1 of 10
Kayıp Bağlar / Gerçek Ailem  cover
AŞKOLOĞUM | Texting  cover
MEHİR cover
Vişne Mahallesi  (Düzenlemeye Alınacaktır) cover
ASYA cover
Aden Duru / Gerçek Ailem cover
Süveyda (+18) cover
Pabucumun Mafyası | texting cover
MAVERA cover
Silinmez, Barış Alper Yılmaz. |Yarı Texting| cover

Kayıp Bağlar / Gerçek Ailem

21 Bagian Sedang dalam proses

İnsan her yara aldığında daha çabuk iyileşir mi gerçekten? Yoksa o yaralar zamanla sadece daha derine mi işler? Acı, yalnızlık ve bitmek bilmeyen karanlık... Bunlar büyürken bana eşlik eden tek duygulardı. Çocukluğum onların nefretin gölgesinde sessizce kayboldu.Sevilmenin ne olduğunu bilmeden, ağır bir sessizlik içinde geçti. Büyüdüğümde yanımda yalnızca alıştığım o soğuk boşluk vardı. Yaralar birikti, izler derinleşti. Hepsi bir şekilde geçti ya da geçmedi. Şimdi geriye ne kaldı bilmiyorum; sadece bir boşluk, sessiz ve sonu olmayan bir boşluk...