Sięgnąć wolności

Gdy carewna Antonina Katarzyna Iwanowiczówna przybyła na dwór Najjaśniejszego Cesarza Luanga Hun Phana, była zła, przestraszona i ledwie potrafiła wypowiedzieć wymagane od niej powitanie. O samym cesarstwie wiedziała tyle, że jej kraj miał niezwykłe szczęście, unikając wieloletniej, wyniszczającej wojny z żałośnie marną szansą na zwycięstwo. I że miała wyjść za krewnego cesarza. O ludzie Enaerów nie wiedziała z kolei zupełnie nic, więc z zaskoczeniem odnalazła wspólny język z ich ostatnią władczynią - cesarzową Kaew Isrą - która stała się ostoją Antoniny na egzotycznym dworze.

Tylko że Kaew Isra wcale się tak nie nazywała. Po prostu nawet smykałka do magii w jej przypadku nie wystarczyła do zmiany losu. Albo wręcz zmieniła zbyt dużo, więc teraz tylko Luang i tylko na osobności zwracał się do niej prawdziwym imieniem.