Scent of A Woman filmi hakkında eleştiri

Giovanni Arpino adında bir yazarın romanından esinlenerek beyaz perdeye aktarılan bu film, etkileyici sahneler ve ince bir mesaja sahip. Süresinin uzun olmasına aldırış etmeden birçok yönüyle özellikle akıcılığıyla duraklatmadan izlenebilecek bir başyapıt benim düşünceme göre.
Filmdeki oyunculuk aktörler ve aktrisler arasında her filmde olduğu gibi eşit dağıtılmamış elbette ve sonunda anlayacaksınız ki Al Pacino yüzyılının en başarılı jönlerinden biri. Filmin sonunda disiplin toplantısında yaptığı kararlı ve ikna edici konuşma kesinlikle harikulade. Her şeyden önce bir görme engellinin neler hissettiğini en iyi şekilde aktarabilmiş ve izleyiciye empati kurma fırsatı sunabilmiştir.
Otel odasında eski asker kostümünü giyip tetiği çektiğinde Charlie'ye söylemiş olduğu 'I'm in the dark!' cümlesi göremeyen bir kişinin çaresizliğini en saf haliyle anlatır aslında. Aynı zamanda tango yapmadan hemen önce söylediği ' The day we stop looking, Charlie, is the day we die.' cümlesi tamamen felsefe kokar ve görmek ile bakmak arasındaki ince farkı da anlatmaya çalışır.
Filmin başlarında, Frank rolüyle geçen Al Pacino asabi ve despot kişiliğiyle itici gelebilir, doğaldır. Fakat film ilerledikçe görüyoruz ki hayata şeffaf bir kalıpla bakmayı başarabilen, gençliği koruyan ve kollayan, kadınları yücelten ve kokularını obsesif bir biçimde zihninde bulunduran bir adam kendisi.
1993 yılında bu film sayesinde en iyi erkek oyuncu dalında Akademi ödülü yani bilinen adıyla Oscar kazanan Al Pacino'ya hayran olanların düşkünlük dereceleri eminim bir kat daha artacaktır ve filmin kurgusu oldukça düzenli olduğundan kafaları karıştırmayıp izleyiciyi memnun edecektir.