KARANLIĞIN İÇİNDEKİ AYDINLIK

Karanlığın içindeki aydınlıktı o.
Masum..
Günahsız..

Babsının ölümüyle itham edilen genç bir kız,
Ardında iz bırakılmadan işlenen bir cinayet..
Ve bu vakayı üstlenen sert bir polis...

" Ben yapmadım " dedi gözyaşları içerisinde ,kendisini babasının ölümüyle suçlayan polise
"Demek sen yapmadın " kahkaha atıp sandalyeden kalktı genç polis ,kıza doğru yürüdü ,yüzünü yüzüne sabitledi"
"Peki elinde bıçakla yarıçıplak olan babanın odasında ne arıyordun??"......

ALINTI

"Sana bir tavsiyede bulunayım mı komiser?"dedim ona dönerek . Başını belli belirsiz sallarken oturduğu koltukta gözlerini üstüme dikti.

"Bana sakın aşık olma." söylediğim sözler üzerine dudakları alayla kıvrıldı. "Ben karanlığım. Karanlığımda yolunu kaybedersin." dedim o hâlâ gülümserken. Koltuktan kalkıp birkaç adım ötemde durdu. Yüz ifadesi birden ciddileşirken

"Sana bir sır vereyim mi KIZILTAŞ?" dedi kaşları havalanırken. Ben de onun gibi başımı belli belirsiz salladım.
Yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Kahrolası nefesim tıkanırken nefesi yüzümü okşadı.

"Karanlık olmadan uyuyamam. Ve bu karanlık tam bana göre."

Aycan KIZILTAŞ
EVREN MERTOĞLU