Bir kalp sızısı okşar düşüncelerimi... Sanki acıyan gözyaşlarım akmaktan bıkmışcasına akmadı. sağımda O, önümde bir mezar ve içimde koskoca bir mazi... Görüntüler zihnimi ele geçirirken yine zihnimde mezara yatırıyorum ruhunu babacığım. Her gülüşüm bin cevaydı, isyanlarsa süsü... Ciğerimden gelen kuru hıçkırıklarla mezarın başına oturup toprağı okşadım. Mezara ektiğim çiçekler gözlerime düştüğündeyse fısıldadı içimdeki çocuk "Beğendin mi ektiğim çiçekleri babacığım?..