• DUDAKTAN KALBE • ( +18 )

" Sen iste dünyaları ayaklarına sereyim. "

Sustu ve devam etti adam.

" Öl de öleyim, Ama benden gitmemi isteme. "

Genç kız korku dolu gözleriyle adama bakıyordu. Ne vardı ki onu sevmeseydi. Bu delilikti.

" Ben korkuyorum. "

Genç kız titrek nefesini verdi serin havaya. Üstünde ki açık elbiseye rağmen üşümüyordu. İçi yanıyordu çünkü. Hayatı bu adamla alt üst olmuştu. Ne ailesinin yüzüne bakacak gücü vardı. Ne de bu adamın yürek yakan sevdasına karşılık verebilecek gücü vardı.

" Korkma benden güzel gözlüm. "

Adamın Eli önüne düşen saç tutamına gitti ve kulağının arkasına iliştirdi.

" Sen ki bana bu hayatta var olduğumu hissettiren, senden gidersem yaşamak için sebebim kalır mı ? "

Adam çok seviyordu. Elinden gelse dünyayı Önüne serebileceğini iddia ederken kızın bu kadar korkak olması kızı daha da sarmalama hissini dürtüklüyordu.

Genç kız ise bu aşkın imkansızlığına ağlıyordu. Tepetaklak olmuş giderken, küçük bir kar topunun bu kadar büyüyebileceğini nerden bilebilirdi.