Droga przez światło

„Tkaj, tkaj nieskończoną nić splątaną w rękach twych.

Snuj, snuj historię swą, która dumą będzie Twą.

Dbaj, dbaj o ten swój dar.

Daj, daj to, co los innym odebrać chciał.

Śpij, śpij no już czas.

Tkaj, tkaj nieskończoną nić splątaną w dłoniach twych"

Ciągle gdzieś powtarzałam te słowa, które wirowały w mojej głowie. Niestety nie pamiętałam skąd one się tam wzięły... Ciągle dopytywałam o to tatę, który zbywał mnie stwierdzeniem:

-To kołysanka, którą śpiewała Ci Twoja matka...

I na tym zawsze kończył... Nie lubił rozmawiać o mamie, ciągle bolała go jej śmierć, gdy byłam mała. Z wiekiem te słowa były, coraz bardziej zamglone w mojej głowie aż w końcu całkowicie ich zapomniałam. Aż do momentu, gdy usłyszałam je raz jeszcze...