"Hayatta üç şeyi sevdim; seni, kalbimi, ümit etmeyi. Seni sevdim, sensin diye, kalbimi sevdim, seni sevdi diye, ümit etmeyi sevdim, Belki seversin diye."
Benimki bir umut bir bekleyiş ve sabredişin hikayesi ve bizimki bir "Komşu Kızı" hikayesi.
Eymen ve Ezel'in hikayesine sen de ortak olur musun?
NOT: Arkadaşlar bu benim ilk hikayem yazım yanlışlarım veya başka kusurlarım olabilir. Şimdiden affınıza sığınıyorum. Eğer bana, hikayeme, Eymen ve Ezel'e bir şans verip okumaya başlarsanız bu kusurların giderileceğine tüm kalbimle inanıyorum.
Keyifli okumalar.😊
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."